Este documento describe la escultura del Renacimiento en Italia, con un enfoque en los grandes maestros como Miguel Ángel, Donatello y Ghiberti. Explora las características generales de la escultura renacentista como el uso de modelos clásicos, el naturalismo anatómico y la perspectiva. Analiza obras maestras individuales de estos artistas y cómo innovaron en el contrapposto, composición y expresión del volumen. Finalmente, examina el posterior estilo manierista y su influencia de Miguel Ángel con mayor dinamismo
11. O contraposto é un esquema
compositivo ideado na Grecia clásica
para a representación do corpo
humano dunha forma dinámica que
consiste na contraposición dos
membros e das liñas de cadera e
hombros.
18. O schiacciato é unha técnica escultórica que
consiste na disminución gradual da proyección das
figuras, dende un altorrelevo no primeiro plano, ata
un relevo extremadamente sutil no fondo.
A toma de Jerusalen. Relevo do arco de Tito. S. I d.C.
36. Miguel Ángel, aínda cando era difícil sacar do bloque
unha figura sen pezas engadidas, cousa que os demais
non se atrevían a facer, e como o desexara durante
moitos anos, cando chegou a Florencia tratou de obtelo.
Era esta unha peza de nove brazas e, nela, por mala
sorte un tal Simone de Fiesole comezara a labrar un
xigante, con tal mala traza, que ao baleiralo entre as
pernas, o estropeara de tal modo que os obreiros de
Santa María das Flores o deixaran abandonado por
moitos anos.
VARARI, G.: Vidas de los más excelentes
arquitectos, escultores e pintores
italianos de Cimabue a nuestro tiempo.
56. A liña serpentinata é un
esquema compositivo
propio do Manierismo
que consiste en
dispoñer as figuras
nunha ascensión
helicoidal favorecendo
a contorsión dos corpos
e un maior dinamismo.