2. INTRODUCIÓN
Barroco exténdese dende comezos do S. XVII ata comezos do S. XVIII.
A finais do S. XVI o clasicismo renacentista estaba esgotado. En Italia
buscan novas direccións na arte
A proporción propias do Renacemento dan paso a comezos do S.
harmonía, equilibrio, XVII a unha arte expresiva, desequilibrada: A ARTE
BARROCA
A ARTE BARROCA NON SUPORÁ UNHA RUPTURA CO
RENACEMENTO, XA QUE SEGUIRÁ USANDO ELEMENTOS CLÁSICOS,
PERO INTERPRETADOS
3. ARQUITECTURA
Busca o movemento, por iso as plantas adquiren formas elípticas, circulares, mixtas.
Os muros perden o sentido plano e cúrvanse, xogando coas formas cóncavas e
convexas.
Os muros convértense en partes vivas da construción
Os frontóns, clásicos, agora aparecen partidos, encurvados.
As columnas adquiren grandes dimensiónse xiran sobre si mesmas nun movemento en
espiral, cubríndose con decoración vexetal : COLUMNA SALOMÓNICA
4. As veces as columnas son máis estreitas na parte inferior que na superior:
ESTÍPITES. Dan unha sensación de desequilibrio.
A arquitectura será a que leve a direción na arte, pero moitas veces a fusión da
arquitectura, escultura e pintura aunaranse para formar un conxunto no que non
se saberá onde comeza unha e remata outra.
5. ESCULTURA
Participa das características da arquitectura pola monumentalidade,
expresividade, naturismo…
O MOVEMENTO será un dos elementos da escultura barroca.
Composicións abertas e desequilibradas.
As figuras comunícanse co espectador, perderán o hermetismo e
amosarán xestos esaxerados
Buscase o naturismo, captando as cousas nun momentos preciso e fugaz.
Tamén mostrará quietude nas figuras divinas.
6. PINTURA
Desexo de REALISMO, de plasmar a vida na súa totalidade, mostrando os aspectos
dolorosos, a vellez, a fealdade, a monstruosidade , opoñéndose á beleza ideal do
Renacemento.
Aparecen novos temas: A PAISAXE CONVÉRTESE EN MOITOS CASOS EN TEMA
EXCLUSIVO DO CADRO. Támen os bodegóns ou naturezas mortas.
Predominio do MOVEMENTO, COMPOSICIÓNS ABERTAS, TEATRALIDADE.
A luz é o elemento pictórico de maior importancia no barroco
A COR predomina sobre o debuxo, xa que se pinta a base de manchas.
Triunfo da PERSPECTIVA AÉREA
7. CONTEXTO HISTÓRICO
O termo Barroco comeza a utilizarse no s. XVIII.
Europa a Finais do S. XVI deixará de ser tranquila e racional. A ruptura relixiosa provocada pola
reforma protestante, leva a que a Igrexa católica toma a decisión de REAFIRMAS OS DOGMAS
DE FE CATÓLICA (Concilio de Trento), iniciando a CONTRARREFORMA.
No S. XVII, Europa estará dividida en :
PAISES CATÓLICOS: ITALIA e ESPAÑA
PAISES PROTESTANTES: HOLANDA.
A NIVEL POLÍTICO: o S. XVII caracterízase polo triunfo das MONARQUÍAS ABSOLUTISTAS,
xurdindo os estados Modernos cuio fortalecemento leva a unha loita entre eles por alcanzar
a súa hexemonía.
8. Barroco católico
Dous son os territorios onde se defenderá con maior forza a Contrarreforma: ITALIA e
ESPAÑA.
Tralo Concilio de Trento, a Igrexa Católica verá o nacemento de nacións protestantes, e
para evitar fisuras establecerá unha férrea disciplina moral nas nacións que
permanecen fieis ó Catolicismo.
O poder económico e moral da Igrexa , nos estados que lle son fieis é enorme.
A mellor forma para transmitir os dogmas da fe será a arte.Unha arte que se impón os
fieis mediante construcións monumentais
9. A Igrexa, xunto cos monarcas, serán as grandes creadoras de Urbanismo, mediante a
construción de grandes prazas adornadas con fontes e obeliscos, nas que se
construen grandes e maxestuosas igrexas.
O papel dos monarcas absolutos non é menos importante. Un exemplo foi LUIS XIV
de Francia. Este rei actúa impoñendo unha absoluta obediencia.
En ESPAÑA, no S. XVII reinaran os Austrias Menores, protagonistas dunha profunda
crise que levará a perda de tódolos territorios españois en Europa.
Se a nivel político, económico e social tíñamos en España unha profunda crise, a
nivel artistico, España vivirá un verdadeiro SÉCULO DE OURO
10. Barroco protestante
Holanda será o seu principal representante.
ERA UN RÉXIME PARLAMENTARIO
BURGUÉSÍA TIÑA UN INMENSO PODER E IMPORTANCIA ECONÓMICA
A BURGUESÍA CONVERTESE NA GRAN PROMOTORA DA ARTE
DESTACA A PINTURA
A PINTURA HOLANDESA ALCANZARÁ GRAN MESTRÍA
11. 3.- ARQUITECTURA
3.1.- CARLO MADERNO
A COMEZOS DO S. XVII A BASÍLICA DE S. PEDRO DO VATICANO ESTABA SEN
REMATAR.
O PAPA PAULO III CONVOCA UN CONCURSO DE PROXECTOS PARA POR FIN Á
CONSTRUCIÓN
O PAPA IMPÓN A OBRIGA DE PROLOGAR AS NAVES PARA CONVERTER A PLANTA
DE CRUZ GREGA NUNHA PRANTA DE CRUZ LATINA
ESTE CAMBIO ESTIVO MOTIVADO POLA CONTRARREFORMA, PARA TER UN
ESPAZO PROCESIONAL AMPLO.
CARLO MADERNO FOI O GAÑADOR DO PROXECTO
13. OBRA REALIZADA ENTRE 1607-1612.
OBRA BARROCA PERO CON ELEMENTOS CLASICISTAS.
EN ALTURA PODEMOS DIFERENCIAR DOUS NIVEIS E TRES CORPOS EN ANCHURA, UN CENTRAL
E OS LATERAIS.
NIVEL INFERIOR
ABARCO DOUS PISOS, PRESENTA PILASTRAS NOS CORPOS LATERAIS E SEMICOLUMNAS
NO CENTRAL, SEMPRE CON CAPITEIS CORINTIOS E SEMPRE DE ORDE XIGANTE.
PARA DINAMIZAR O MURO XOGA COA COMBINACIÓN DE ENTRANTES E SAÍNTES, DE
NICHOS E VANS
INTRODUCE ALTERNANCIAS ENTRE FRONTÓNS CURVOS E FRONTÓNS TRIANGURALES
ZONA CENTRAL: CORRESPONDESE COA NAVE PRINCIPAL INTERIOR. O BALCÓN CENTRAL
ESTÁ COROADO POR UN PEQUEÑO FRONTÓN TRIANGULAR
14. NIVEL SUPERIOR:
MOI REDUCIDO NA SÚA ALTRUA PARA NON TAPAR A VISIÓN DA CÚPULA.
DIVÍDESE POR MEDIO DE PILASTRAS. ALTERNAN VANOS CADRADOS E APAISADOS, ESTES
REMATADOS EN FRONTÓNS.
CULMINA NUNHA BALAUSTRADA REMATADA POR ESTATUAS DE CRISTO E OS APÓSTOLOS
PARA CONPENSAR A REDUCIDA ALTURA PARA NON TAPAR A CÚPULA, MADERNO ENGADIU
UN PANO MURAL A CADA LADO, O QUE DA MAIOR ANCHURA.
ESES DOUS PANOS ADIÁNTANSE SOBRE A LIÑA DA FACHADA. NON SE CORRESPONDE CO
INTERIOR DA IGREXA (INFLUXO BARROCO)
MODELO SIMPLE E CLASICISTA, PERO XA É BARROCO
16. 3.2.- BERNINI
FOI ARQUITECTO E ESCULTOR PRINCIPALMENTE. TAMÉN FOI PINTOR E AUTOR
TEATRAL OU ESCENÓGRAFO
TRABALLA EN ROMA NA 1ª METADE DO S. XVII PARA O PAPADO
DENTRO DO BARROCO, BERNINI E CONSIDERADO UN “CLASICISTA” FRONTE A
BORROMINI
BERNINI USA OS ELEMENTOS CLÁSICOS PROCEDENTES DO RENACEMENTO, PERO
DALLES NOVA VIDA.
DESTACAMOS VARIAS OBRAS
PRAZA DE S. PEDRO DO VATICANO
BALDAQUINO DE S. PEDRO DO VATICANO
19. PLAZA DE S. PEDRO DO VATICANO
SITÚASE DIANTE DA FACHADA DA BASÍLICA DE S. PEDRO DO VATICANO
PRAZA ELIPTICA E FORMADA POR UNHA GRAN COLUMNATA
FOI CONCEBIDA COMO DOUS BRAZOS RECTILIÑOS QUE SAEN DA FACHAADA E LOGO
CÚRVANSE DANDO ORIXE A UNHA FORMA ELÍPTICA
PRAZA QUE COMBINA O RECTO CO CURVILIÑO ( PROPIO DO BARROCO)
FORMA TEN UN SENTIDO SIMBÓLICO:
IGREXA CATÓLICA QUE COS SEUS BRAZOS MATERNAIS ACOLLE ÓS FIEIS (CONTRARREFORMA)
TODA A PRAZA ESTÁ RODEADA CUNHA COLUMNATA DE ORDE CLÁSICA : ORDE TOSCANA,
PERO ENRIBA COLOCA UN ENTABLAMENTO DE ORDE XÓNICA, LISO, SEN DERCORACIÓN
PRAZA TEN FORMA ELÍPTICA PARA QUE SE POIDA OBSERVAR A GRAN PROTAGONISTA: A
CÚPULA DE MIGUEL ANXO
22. 3.3.- BORROMINI
NACEU EN SUIZA EN 1599 E MORRE EN ROMA EN 1667
FOI ARQUITECTO. CONSIDERADO UN DOS MÁXIMOS EXPOÑENTES DO BARROCO
ROMANO
EN 1619 CHEGA A ROMA E COEZA A TRABALLAR PARA UN PARENTE CHAMADO
CARLO MADERNO NAS OBRAS DA BASÍLICA DE S PEDRO DO VATICANO
TRALA MORTE DE MADERNO, TRABALLA NO EQUIPO DE BERNINI, PERO APARECE
ENTRE AMBOS UNHA GRAN INIMIZADE
DURANTE O PONTIFICADO DE INOCENCIO X GAÑA A COMFIANZA DO PAPA
DENTRO DAS SÚAS OBRAS DESTACAN:
SANT´IVO ALLA SAPIENZA
SAN CARLO ALLE QUATTRO FONTANE NO QUIRINAL
23. S. CARLO ALLE QUATTRO FONTANE
CONSTRUIDA ENTRE 1634 E 1637. A OBRA ESTABA ADICADA A SAN CARLOS BORROMEO. ESTA
OBRA CONSIDÉRASE UNHA OBRA MESTRO DO BARROCO
DEBEMOS COMENTAR A FACHADA:
A FACHADA DE S. CARLOS FOI INICIADA EN 1664 E TRALA MORTE DE BORROMINI FOI REMATADA
POLO SEU SOBRIÑO BERNARDO, SEGUINDO O DESEÑO DO ARQUITECTO. FOI REMATADA EN 1680
DOUS PISOS SEPARADOS POR UN ENTABLAMENTO CONUNHA INSCRIPCIÓN NA QUE SE PODE LEER
A DEDICATORIA A SANTISIMA TRINIDADE E A S. CARLOS.
PISO INFERIOR: DOUS NIVEIS ENB HORIZONTAL E TRES CALLES VERTICAIS SEPARADAS POR
COLUMNAS DE ORDE XIGANTE CON FUSTE LISO, SEPARADAS DA FACHADA.
NON NIVEL IN FERIRO, COLUMNAS DE MENOR TAMAÑO ENMARCAN VENTANAS DE FORMA
OVALADAS CON DECORACIÓN ÓS LADOS E UNHA PARTA ALINTELADA NO CENTRO
NO SEGUNDO NIVEL APARECEN TRES NICHOS, ALINTELADOS OS LATERAIS CON IMAXES DE
SANTOS DA ORDEN TRINITARIA E NO CENTRO CUN ARCO DE MEDIO PUNTO FLANQUEADO POR
ANXOS APARECE A FIGURA DE S. CARLOS BORROMEIO
24. DOUS PISOS EN ALTURA
ZONA INFERIOR
SEPARADA EN
DOUS PISOS
25.
26. NO SEGUINDO JPISO REPITESE O ESQUEMA CON COLUMNAS DE MENOR
TAMAÑO QUE ENMARCAN NICHOS ALINTELADOS VACÍOS NOS LATERAIS E
DECORACIÓN OVALADA NA PARTE SUPERIOR.
NO CENTRO APARECE UN TEMPLETE SEMICIRCULAR CON UNHA GRAN VENTÁ
RECTANGULAR SOBRE O QUE SE COLOCAN DOUS ANXOS QUE SOSTEÑEN UN
ESCUDO OVALADO QUE CONTÍÑA UNHA PINTURA DA CORACIÓN DA VIRXE,
HOXE DESAPARECIDA, REMATADA CUN ARCO CONOPIAL
27.
28. A MAIOR ORIXINALIDADE DO EDIFICIO É O MOVEMENTO QUE O ARQUITECTO
LOGRA DAR A FACHADA DISPOÑENDO OS CORPOS LATERAIS EN FORMAS
CÓNCAVAS E A CENTRAL EN FORMA CONVEXA.
FACHADA DE MOVEMENTOS ONDULANTES. CREA UNHA FACHADA QUE
PROVOCA GRANDES XOGOS DE LUCES E SOMBRAS QUE DOTAN A FACHADA
DUNHA GRAN PLATICIDADE, MÁIS PROPIA DA ESCULTURA QUE DA ARQUITE
TURA.
29.
30. 4.- O BARROCO COMPOSTELÁN
O BARROCO DESENROLOUSE EN ESPAÑA DENDE COMEZOS DO S. XVII ATA MEDIANDOS DO S.
XVIII.
DURANTE JO S. XVIII ESPAÑA ESTARÁ GOBERNADA POLOS AUSTRIAS MENORES (FILIPE III, FILIPE
IV E CARLOS II). PERIODO DE PROFUNDA CRISE POLÍTICA, SOCIAL E ECONÓMICA.
A MORTE SEN DESCENDENCIA DO ÚLTIMO AUSTRIA, LEVARÁ A GUERRA DE SUCESIÓN A
COMEZOS DO S. XVIII. TRALA GUERRA, ESPAÑA PERDERÁ AS POSESIÓNS EUROPEAS. NO S. XVIII
ESPAÑA INICIARÁ A SÚA RECUPERACIÓN
DURANTE O S. XVII, ESPAÑA VIVIRÁ O CHAMADO SÉCULO DE OURO NO CAMPO DA CULTURA E
A ARTE
O PODER DA IGREXA SERÁ ENORME, POR ISO A ARTE TERÁ UN CARÁCTER MOI RELIXIOSO E
SERÁ EMPREGADO POLA IGREXA PARA MOSTRAR O SEU PODER.
A ARQUITECTURA BARROCA ESPAÑOLA PRESENTA GRAN VARIEDADE. EN SANTIAGO DE
COMPOSTELA, O BARROCO ALCANZARÁ UNHA GRAN ORIXINALIDADE.
31. AS PRINCIPAIS OBRAS NO BARROCO AFECTARÁN A CATEDRAL DE SANTIAGO, PERO
DEBEMOS DECIR QUE TODA A CIDADE VAI PARTICIPAR DA NOVA ESTÉTICA,
CONSTRUÍNDOSE NUMEROSOS EDIFICIOSRELIXIOSOS NESTA NOVA ESTÉTICA.
TRALA DECADENCIA DO S. XVI, COMPOSTELA QUERE CONVERTERSE NUN IMPORTANTE
CENTRO DE PEREGRINACIÓNS, POR ISO SE BUSCA REMODELAR A CIDADE.
O GRAN NÚMERO DE ARQUITECTOS QUE TRABALLARON NA CIDADE DE SANTIAGO, INDICA
A IMPORTANCIA DO BARROCO NESTA CIDADE
DESTACARON GRANDES ARTISTAS COMO:
DOMINGO DE ANDRADE
SIMÓN RODRÍGUEZ
FERNANDO DE CASAS Y NOVOA
32. 4.1.- DOMINGO DE ANDRADE
REALIZA A SÚA OBRA DURANTE A SEGUNDA METADE DO S. XVII
ENCÁRGASELLE A CONSTRUCIÓN DUNHA TORRE Ó LADO DA PORTADA ROMÁNICA
DE PRATERÍAS: TORRE DO RELOXO OU DA BERENGUELA
TORRE DO RELOXO: INICIADA NO 1676 E REMATADA NO 1680
A TORRE FORA INICIADA NO S. XIV E FORA REMATADA NO S. XVI POR BERENGUEL DE
LANDORIA
DA TORRE SÓ FORA CONSTRUIDO O PRIMEIRO CORPO, POLO QUE ANDRADE
CONTINUARÁ A CONSTRUCIÓN TENDO EN CONTA ESTE PRIMEIRO CORPO CÚBICO
NO CORPO PREEXISTENTE ENGADIRÁ UNHAS BANDAS VERTICAIS QUE O PERCORREN
DE ABAIXO A ARRIBA CUNHA DOBRE FINALIDADE:
VERTICALIDADE E SOPORTAR O PESO QUE VAI ENGADIR
34. TORRE DA BERENGUELA
O SEGUNDO CORPO:
CORNIXA CON PARTES SAÍNTES E OUTRAS AFUNDIDAS, ENRIBA DA CAL SITÚA UNHA BALAUSTRADA, NA QUE DE
NOVO XOGA CO MOVEMENTO
ROMPE NA PARTE CENTRAL DE CADA LADO DO CADRADO POR MEDIO DAS CATRO ESFERAS DO RELOXO QUE
APARECEN ENMARCADAS POR VOLUTAS.
EN CADA ESQUINA: TEMPLETE CON FORMAS REDONDEADAS.
DECORACIÓN NATURISTA A BASE DE FROITAS ENLAZADAS (DECORACIÓN TÍPICA DE ANDRADE) E DECORACIÓN
VEXETAL.
O TERCEIRO CORPO:
MÁIS ESTREITO CON FORMA OCTOGONAL.
PILASTRAS APARECEN PERCORRIDAS NO SEU FUSTE POLA DECORACIÓN TÍPICA DE ANDRADE
ESTE CORPO REMATA CUNHA CÚPULA DE ASPECTO BULBOSO COROADO POR UNHA LANTERNA
A TRANSICIÓN ENTRE O SEGUNDO CORPO E TERCEIRO REALIZASE MEDIANTE UNHA CORNIXA,BALAUSTRADA E
TEMPLETES NAS ESQUINAS
38. 4.2.- FERNANDO DE CASAS Y NOVOA
DESENROLA O SEU LABOR ARTÍSTICO NA 1ª METADE DO S. XVIII
O BARROCO COMPOSTELÁN ACADA AS SÚAS MAÍS ALTAS COTAS SOBRE TODO
COA REALIZACIÓN DA FACHADA DO OBRADOIRO INICIADA NO ANO 1738
PROTOTIPO DE FACHADA BARROCA ESPAÑOLA. USA O GRANITO, MATERIAL
TÍPICO DE GALICIA.
CONCIBE A FACHADA COMO UN TELÓN QUE SERVE PARA TAPAR O PÓRTICO DA
GLORIA
39. DESCRIPCIÓN FORMAL:
CORPO CENTRAL A MODO DE GRANDE ARCO DE TRIUNFO ROMANO
MOVEMENTO, DECORACIÓN E XOGOS LUMÍNICOS E ELEMENTOS ARQUITECTÓNICOS SON
TOTALEMENTE BARROCOS
A AMBOS LADOS: DÚAS TORRES TÍPICAMENTE BARROCAS COMPOSTELÁNS.
TORRES ACENTÚAN A VERTICALIDADE E GRANDIOSIDADE DA CONSTRUCIÓN
ANTE AS TORRES COLOCA DOUS CORPOS CÚBICOS QUE ACENTÚAN O MOVEMENTO DA
FACHADA E NOS QUE SE AMOSA O GUSPO POR COMBINAR FORMAS XEOMÉTRICAS CO
NATURISMO QUE APARECE NA DECORACIÓN DA FACHADA
A UNIÓN ENTRE OS CORPOS LATERAIS E O CORPO CENTRAL REALIZASE A TRAVÉS DE DÚAS
SUPERFICIES CÓNCAVAS QUE ENCURVAN O MURO E FAN QUE A RELACIÓN ENTRE AMBAS PARTES
SE EFECTÚE DE FORMA SUAVE
40.
41. PARA REALIZAR A FACHADA, IMPORTANTE A ESTRUTURA DO PÓRTICO DA GLORIA.
BUSCANDO QUE A DISTRIBUCIÓN DA FACHADA SEXA UN REFLEXO DO INTERIOR
DIVISIÓN DE DOUS CORPOS:
PRIMEIRO CORPO
INTERIOR, QUE SE CORRESPONDE CO PÓRTICO, PRESENTA NA PARTE CENTRAL UNHA GRAN VENTÁ DE
MEDIO PUNTO QUE SE APOIA NUN PARTELUZ QUE DIVIDE A ENTRADA EN DÚAS PORTAS ALINTELADAS
ESTRUTURA E A MESMA CA DO ARCO CENTRAL DO PORTICO E A VENTÁ SERVIRÁ PARA A SÚA
ILUMINACIÓN
PARLES LATERAIS COLÓCANSE PORTAS ALIINTELADAS E ENRIBA VENTÁS CON ARCOS DE MEDIO PUNTO
MOI ALONGADOS
MOVEMENTO ESTÁ PRESENTE A TRAVÉS DAS GRANDES COLUMNAS LEVANTADAS SOBRE GRANDES
ZÓCALOS QUE SE ADIANTAN SOBRE O RESTO DA CONSTRUCIÓN
A AMBOS LADOS UTILIZANSE GRANDES VOLUTAS QUE SE PROLONGAN EN SENTIDO VERTICAL A
TRAVÉS DE FROITAS ENLAZADAS QUE PENETRAN NO SEGUNDO CORPO
42.
43. SEGUNDO CORPO:
NA PARTE CENTRAL, DÚAS GRANDES VENTÁS SUPERPOSTAS EN ALTURA, A INFERIOR CON ARCOS DE
MEDIO PUNTO E A SUPERIOR CUN ARCO REBAIXADO, AMBAS ENMARCADAS POR UN GRAN ARCO DE
MEDIO PUNTO A MODO DE ARCO DE TRIUNFO
FINALIDADE DAS VÉNTÁS É ILUMINAR A TRIBUNA E A XERUSALÉN CELESTE
O ARCO DE MEDIO PUNTO ROMPE A CONTINUIDADE DO ENTABLAMENTO.
NOS LATERAIS DÚAS VENTÁS DE MENOR TAMAÑO CON ARCOS DE MEDIO PUNTO
O CONXUNTO REMATA CUNHA ESPECIE DE ESPADAÑA ABERTA NA PARTE CENTRAL, ONDE SE COLOCA
A FIGURA DO APÓSTOLO SANTIAGO COMO PEREGRINO
O CONXUNTO COROASE CUNHA ESPECIE DE PEQUENA CÚPULA
44.
45. 4.3.- SIMÓN RODRIGUEZ
REALIZOU A SÚA ACTIVIDADE FUNDAMENTAL NA PRIMEIRA METADE DO S. XVIII EN
COMPOSTELA.
COETÁNEO DE CASAS Y NOVOA. A SÚA ARQUITECTURA VAI ENCAMIÑADA CARA A
ABSTRACIÓN E XEOMETRIZACIÓN
EMPREGA PLACAS DE PEDRA RECORTADAS QUE PEGA Á CONSTRUCIÓN
REDUCIDA DECORACIÓN, SEN EMBARGO A SÚA OBRA É PLENAMENTE BARROCA, XA QUE
TRANSGREDE AS NORMAS CLÁSICAS.
DESTACAN:
FACHADA DE STA CLARA DE SANTIAGO DE COMPOSTELA
IGREXA DE S. FRANCISCO DE SANTIAGO DE COMPOSTELA
47. FACHADA DE STA. CLARA
FOI EXECUTADA NO 1719
FACHADA BARROCA QUE FORMA PARTE DO CONVENTO DAS CLARISAS.
CORRESPONDE COA IGREXA, PERO TRALA FACHADA NON SE ATOPA A IGREXA,
SENÓN UNHA HORTA, QUDANDO A IGREXA MOITO MÁIS RETRASA.
TIPICA FACHADA BARROCA: FACHADA TELÓN.
TRIUNFA O SENTIDO ESCENOGRÁFICO. BUSCA SORPRENDER Ó ESPECTADOR.
FACHADA APARECE ENMARCADA NAS ESQUINAS POR PILASTRAS QUE
PERCORREN DE ABAUIXO ARRIBA.
RECIA FACHADA DE GRANITO NA QUE EMPREGA AS PLACAS DE PEDRA E ONDE
TODO SE CONCENTRA NA PARTE CENTRAL, XA QUE AS LATERAIS NON DIN
NADA.
48. PARTE CENTRAL:
PORTA ENMARCADA POLAS ORELLEIRAS, QUE SE CORRESPONDE CO PRIMEIRO CORPO.
ENRIBA DA PORTA TEMOS UNHA CORNIXA MOI SOBRESAÍNTE, E SOBRE ELA UNHA HORNACINA, DANDO
A IMPRESIÓN DUN BALCÓN.
A AMBOS ALDOS UNHAS INMENSAS VOLUTAS QUE SE RETORCEN.
SE CONTINUAMOS ASCENDENDO VEMOS UN NICHO NA PARTE CENTRAL COA IMAXE DE STA. CLARA
ENMARCADA CUN FRONTÓN ROTO E COROANDO A CONSTRUCIÓN UN GRAN CILINDRO
O CILINDRO DA SENSACIÓN DE EQUILIBRIO E O MESMO TEMPO DE INESTABILIDADE
DOUS PEQUENOS CILINDROS APARECEN REMATANDO AS PARTES LATERQIS
SENTIDO ASCENSIONAOL DA FACHADA
49.
50. 5.- ESCULTURA BARROCA ITALIANA
O PRINCIPAL ARTISTA FOI BERNINI
NOS SEUS COMEZOS É MANIERISTA, UTILIZANDO COMPOSICIONS DESEQUILIBRADAS
EN ESPIRAL. ESTE TIPO DE COMPOSICIÓN APARECE NO SEU GRUPO ESCULTÓRICO
“APOLO E DAFNE”
PERÍODO INTERMEDIO QUE SUPÓN O CUMIO DA SÚA OBRA. O INTERRESE CÉNTRASE
POR REPRESENTAR O MOVEMENTO DUN XEITO DESBORDADO, UTILIZANDO AS
ROUPAS, AS TEAS COMO MEDIO PARA EXPRESAR O DINAMISMO E O DRAMATISMO.
DESTACA O “ EXTASE DE STA. TERESA”.
PERIODO TARDÍO: CALMA UN POUCO O DINAMISMO ANTERIOR E PREFIRE AS LIÑAS
RECTAS. O TRATAMENTO DAS TEAS É MAIS FINO. AS FIGURAS ALÓNGANSE COMO NO
“EXTASE DA BEATA LUDOVICA ALBERTONA”
54. A.- APOLO E DAFNE
TEMÁTICA MITOLÓXICA: MOMENTO NO QUE O DEUS APOLO TENTA ATRAPAR A
NINFA DAFNE E ESTA TRANSFORMASE EN ÁRBORE.
REPRESENTASE UN MOMENTO FUGAZ E CÁPTASE O INTENTO DE MAIOR
TENSIÓN
MOMENTO DE MAIOR DRAMATISMO
TRANSFIGURACIÓN: OS CABELOS ESTÁN TRANSFORMÁNDOSE EN ÁRBORE
XOGOS LUMÍNICOS COA BOCA ENTREABERTA
CATÁCTER PICTÓRICO
MÁRMORE TRABALLADO DUNHA FORMA EXQUISITA.
COMPOSICIÓN MANIERISTA: FORMA HELICOIDAL, MARCA DIAGONAIS.
REPRESENTACIÓN NATURISTA DE CORPOS ESPIDOS
ESTUDO ANATÓMICO
55.
56.
57. B.-ÉXTASE DE STA TERESA
CONXUNTO ESCULTÓRICO NON PODE SER ENTENDIDO NA SÚA TOTALIDADE SEN TER EN CONTA
O MARCO ARQUITECTÓNICO.
ESCULTURA DENTRO DUNHA PEQUENA ARQUITECTURA.
REPRESÉNTASE O MOMENTO DE MAIOR TENSIÓN E DRAMATISMO: O ANXO ACABA DE
CRAVARLLE Á SANTA A FRECHA DO AMOR DIVINO E ELA CHEGA A UN ÉXTASE PROFUNDO
TODO CONCIBIDO DUN XEITO MOI TEATRAL:
COMPOSICIÓN DESEQUILIBRADA
REAIOS DE BROCE DOURADOS NOS QUE SE XOGA COA FICCIÓN.
OS MÁRMORES ESCUROS DAS COLUMNAS CONTRASTAN COA BRANCURA DO MÁRMORE DA
SANTA E DO ANXO
SENSACIÓN DE MOVEMENTO E DRAMATISMO NOS PLEGES DA ROUPA.
COMPOSICIÓN DIAGONAL
58.
59.
60.
61. 6.- A IMAXINERÍA ESPAÑOLA
IMAXINERÍA: ESCULTURA DE MAXES RELIXIOSAS REALIZADAS EN MADEIRA E
POLICROMADA.
OS ESCULTORES ESPECIALIZADOS NA TALLA E POLICROMÍA DE ESCULTURAS
RELIXIOSAS EN MADEIRA RECIBEN O NOME DE IMAXINEIROS.
A IMAXINERÍA TRIUNFA EN ESPAÑA NO S. XVII QUE É O SÉCULO DE OURO DA
ESCULTURA ESPAÑOLA
O REALISMO SER´PA A NOTA QUE DEFINA A IMAXINERÍA ESPAÑOLA DO BARROCO.
TEMÁTICA EXCLUSIVAMENTE RELIXIOSA. E A SÚA FINALIDADE SERÁ CONMOVER Ó
ESPECTADOR. DRAMATISMO
ESCULTURA CONTRARREFORMISTA
A IMAXINERÍA ESPAÑOLA REPITE UNHA SERIE DE TEMAS: CRISTO XACENTE,
CRUCIFICADO, ATADO Á COLUMNA, ECCE HOMO.
62. AINDA QUE SE PRACTICUOU O RETABLO A MEIRANDE PARTE DAS ESCULTURAS
SON EXENTAS E ACADAN GRAN IMPORTANCIA PARA SAÍR EN PROCESIÓNS DE
SEMANA SANTA.
DÚAS ESCOLAS DESTACADAS NO S. XVII:
ESCOLA CASTELÁ CON GREGORIO FERNÁNDEZ
ESCOLA ANDALUZA CON MARTÍNEZ MONTAÑES.
63. 6.1.- ESCOLA CASTELÁ: GREGORIO
FERNÁNDEZ
MÁXIMO REPRESENTATE DA ESCOLA CASTELÁ. REALIZA A SÚA LABOR NO 1º TERZO DO S. XVII
NACEU EN LUGO, PERO A SÚA PRODUCIÓN CENTROUSE EN VALLADOLID
REALIZOU INMACULADAS DE ASPECTO DOCE, PERO A SÚA TEMÁTICA PREFERIDA SERÁ A PIEDADE E
SOBRE TODO ESCENAS DE CRISTO, XA SEÑA CRUCIFICADO, XACENTE OU O ECCE HOMO
DESTACA O SEU DRAMATISMO, ESTUDO ANATÓMICO CORRESTO
AS MÁNS SON MOI EXPRESIVAS E O CABELO ESTÁ TRATADO DE FORMA MOI MINUCIOSA,
MARCANDO CADA MECHÓN
ROSTROS ALONGADOS E AFIADOS
BARBA DIVIDIDA EN DÚAS METADES
BOCA ENTREABERTA, EMPREGANDO A VECES DENTES DE MARFÍL E OLLOS DE CRISTÁL.
FERIDAS, SANGUE, SUOR AUMENTAN O DRAMATISMO
UTILIZA A PINTURA PLANA
67. 7.- PINTURA TENEBRISTA: CARAVAGGIO
NACE EN 1573 NA CIDADE DE CARAVAGGIO, NORTE DE ITALIA
FÓRMASE COMO PINTOR MANIERISTA
EN TORNO A 1590 CHEGA A ROMA, ONDE LEVARÁ UNHA VIDA BOHEMIA.
NUMEROSAS PELEXAS. MATA A UN HOME E TEN QUE FUXIR DE ROMA, ACUSADO DE
HOMICIDIO.
A PARTIR DE 1605 PERCDORRERÁ DINTINTOS LUGARES COMO NÁPOLES.
SERÁ PERDOADO POLO PAPA E CANDO REGRESA A ROMA EN 1610 MORRE DE MALARIA
DOUS PERÍODOS:
ETAPA DE FORMACIÓN: ETAPA MANIERISTA
ETAPA ROMANA: DOUS SUBPERIODOS:
ANTES DE 1599: CADROS DE PEQUEÑO TAMAÑA DE ESCENAS COSTUMISTAS OU MITOLÓXICAS COMO BACO
DESPOIS DE 1599: INICIA O PERIODO TENEBRISTA
68. ETAPA TENEBRISTA (DESPOIS DE 1599)
TENEBRISMO: CORRENTE PICTÓRICA CREADA POR CARAVAGGIO E QUE TERÁ GRAN
NA PINTURA BARROCA.
NESTA ETAPA, CARAVAGGIO RECIBE ENCARGOS MOI IMPORTANTES :
CADROS SOBRE A VIDA DE S. MATEO PARA DECORAR A CAPELA CONTARELLI NA IGREXA DE S.
LUÍS DOS FRANCESES
VOCACÓN DE S. MATEO E MATIRIO DE S. MAURICIO
STA MARÍA DO POPOLO
CONVERSIÓN DE S. PABLO E CRUCIFIXIÓN DE S. PEDRO
STA MARÍA IN VALLICELLA
OBRA DO ENTERRO DE CRISTO
72. CARACTERÍSTICAS XERAIS DA PINTURA DE CARAVAGGIO:
GRAN DRAMATISMO NAS REPRESENTACIÓNS QUE SE ACENTÚA CO TENEBRISMO
DRAMATISMO NOS XESTOS DOS PERSOAXES (BRAZOS LEVANTADOS…)
REALISMO: CADROS TRATADOS DE FORMA REALISTA. OS PERSOAXES DIVINOS NA OBRA DE
DE CARAVAGGIO SON REPRESENTADOS POR XENTES HUMILDES
COR: DESPREOCÚPASE DELA. UTILIZA UN REDUCIDO NÚMERO DE CORES.
PAISAXE PERDE A SÚA IMPORTANCIA. REPRESENTA ESCENAS DE INTERIOR
LUZ: MOI DIRECTA, PROVOCA UN FORTE MODELADO NAS FIGURAS. MARCADO CARÁCTER
SIMBÓLICO
FONDOS ESCUROS CREANDO SENSACIÓN DE BALEIRO. ACENTÚA DRAMATISMO
73. A.- VOCACIÓN DE S. MATEO
OBRA PARA DECORAR A CAPELA CONTARELLI DE ROMA
CADRO DE GRAN FORMATO E TEMÁTICA RELIXIOSA
TEMÁTICA: MATEO, RECADADOR DE IMPOSTOS, ESTÁ SENTADO CON ALGÚNS HOMES ARMADOS
EN TORNO A UNHA MESA NO QUE PARECE UNHA TABERNA. VISTEN AS CINCO FIGURAS, TRAXES
LUXOSOS SEGUINDO A MODA DO 1600.
TRES DAS FIGURAS MIRAN CARA O LADO DEREITO DO CADRO, E UNHA DELAS SINALASE A SI
MESMA CUN DEDO ESTENDIDO: É MATEO
POLA DEREITA ENTRAN DOUS HOMES CON ASPECTO DE VAGABUNDOS: CRISTO E S. PEDRO
CRISTO EXTENDE O SEU BRAZO DEREITO CUN XESTO AUTORITARIO SINALANDO CARA MATEO
VISTO ÓS PERSOAXES CON ROUPAS DA ÉPOCA PARA ACERCAR A ESCENA Ó ESPECTADOR
CADRO TENEBRISTA
